پیشرفتهای شگفتانگیز در حوزه هوش مصنوعی (AI) در آستانه دگرگون کردن بسیاری از جنبههای زندگی ماست و نوآوری نیز از این قاعده مستثنی نیست. به نظر میرسد آن آیندهایی که تصور میکردم با هوش مصنوعی به وجود میاید دارد کم کم جلوی چشمان ما پدیدار میشود. حالا با توانمندتر شدن سیستمهای هوش مصنوعی در یادگیری خودکار، حل مسائل و حتی خلق ایدههای خلاقانه، این پرسش مطرح میشود که نقش انسانها در آینده نوآوری چه خواهد بود؟ آیا انسانها (کارآفرینان) همچنان نیروی محرکه پیشرفت خواهند بود یا به تماشاگرانی در دنیایی تحت سلطه هوش مصنوعی تبدیل میشوند؟
در این مطلب، تأثیرات احتمالی هوش مصنوعی و پردازش کوانتومی بر نوآوری را بررسی میکنم و به فرصتها و چالشهایی که پیش روی ما قرار دارند، میپردازم. همچنین نگاهی به پیشرفتهایی همچون تراشه Willow گوگل در حوزه محاسبات کوانتومی خواهیم داشت که میتواند این تغییرات را بیش از پیش تسریع کند.
نوآوری مبتنی بر هوش مصنوعی ظهور خواهد کرد:
هوش مصنوعی ظرفیت تغییرات بنیادین (Disruptive) در نوآوری را دارد. این تغییرات میتوانند برافکن و برهمزننده باشند و از طریق خودکارسازی وظایف، تحلیل مجموعه دادههای عظیم، و تولید راهحلهای جدید با سرعتی بیسابقه انجام شوند. ما هماکنون شاهد تأثیرات این فناوری در صنایعی همچون دارو، پزشکی شخصیسازیشده، و راهحلهای مقابله با تغییرات اقلیمی نیز هستیم.
نکته مهم در اینجا توجه به این است که قابلیتهای هوش مصنوعی فراتر از بهبودهای تدریجی (Incremental Innovation) است. این فناوری توانایی ایجاد تغییرات پارادایمی (Paradigm Shift) را دارد که اساساً رویکرد ما به نوآوری را دگرگون میکند. تصور کنید سیستمهای هوش مصنوعی بتوانند به طور مستقل راهحلهایی تولید و آزمایش کنند، محصولات طراحی کنند، و حتی صنایع کامل را از نو تصور کنند.
نقش انسانها تغییر خواهد کرد:
با پیچیدهتر شدن وظایف و کارهایی که هوش مصنوعی بر عهده میگیرد، نقش انسانها در نوآوری نیز تغییر خواهد کرد. به نظر من نقش انسانها (نوآوران و کارآفرینان) از نقش خالق اصلی به نقش سرپرست و همکار و گرداننده (Curator) تغییر مسیر خواهد داد. یعنی جایی که ما توجه هوش مصنوعی را به موضوعات مورد نظر جلب میکنیم و اطمینان حاصل میکنیم که برای نمونه، ملاحظات اخلاقی رعایت شوند.
نوآوری انسانی منسوخ خواهد شد:
در کنار مزایای فراوان هوش مصنوعی، این خطر نیز وجود دارد که نوآوری انسانی به حاشیه رانده شود. اگر سیستمهای هوش مصنوعی در تمام جنبههای نوآوری از انسانها پیشی بگیرند، چه انگیزهای برای تلاش و کار توسط انسانها باقی خواهد ماند؟ آیا خلاقیت انسانی کمرنگ میشود و ما به مصرفکنندگان منفعل ایدههای تولیدشده توسط هوش مصنوعی تبدیل خواهیم شد؟
کلید عبور از این آینده نامشخص، ایجاد همکاری میان انسان و هوش مصنوعی است. با بهرهگیری از نقاط قوت هر دو، میتوانیم به سطوح جدیدی از نوآوری دست یابیم و مطمئن شویم که این فرآیند همچنان انسانیمحور باقی میماند. برای نمونه، با گسترش نقش هوش مصنوعی در نوآوری، ملاحظات اخلاقی اهمیت بیشتری پیدا میکنند. باید موضوعاتی همچون سوگیری، شفافیت، و پاسخگویی را مد نظر قرار دهیم تا مطمئن شویم نوآوری مبتنی بر هوش مصنوعی به نفع کل جامعه است.
جهش کوانتومی، تراشه Willow و آینده نوآوری با هوش مصنوعی:
پیشرفتهای محاسبات کوانتومی، بهویژه چیزی که از تراشه Willow گوگل دیدم، این ظرفیت را دارد که قدرت محاسباتی هوش مصنوعی را به صورت نمایی رشد دهند. این تحول میتواند چرخههای نوآوری را بسیار سرعت ببخشد، حل مسائلی که پیش از این غیرقابلحل بودند را ممکن سازد، و زمینهساز ظهور حوزههای تحقیقاتی کاملاً جدید شود. در اینجا تصور من این است که هوش مصنوعی کوانتومی، اثر موجی بر روی نوآوری به ویژه در صنایع خواهد گذاشت به طوری که تأثیر هوش مصنوعی کوانتومی در صنایع مختلف در سطح فردی و بازارها حس خواهد شد. برای مثال، در حوزه سلامت، میتواند به کشف داروهای جدید و درمانهای شخصیسازیشده منجر شود. در امور مالی، ارزیابی ریسکها و شناسایی تقلب را دقیقتر کند. و در علم مواد، راه را برای توسعه مواد انقلابی با کاربردهایی که امروز فقط میتوانیم تصور کنیم، هموار سازد.
نتیجهگیری:
آینده نوآوری، چشماندازی پیچیده و در حال تحول است که در آن هوش مصنوعی، بهویژه در کنار محاسبات کوانتومی، نقش مهمی ایفا خواهد کرد. در حالی که ظرفیت هوش مصنوعی برای تسریع پیشرفت غیرقابل انکار است، باید از چالشها و ریسکهای همراه با این انقلاب تکنولوژیک نیز آگاه باشیم. با اولویت دادن به ملاحظات اخلاقی، و دنبال کردن رویکردی انسانیمحور، میتوانیم مطمئن شویم که هوش مصنوعی به ابزاری قدرتمند برای نوآوری تبدیل میشود که آینده بهتری برای همه ما رقم میزند.
در حقوق شاهد دو پدید خواهیم بد از یک طرف بسیاری از کارهای که توسط انسان انجام میشد از جمله درافت کردن قرادادها، مشاوره و حتی حل اختلاف کاملا میتونه از دست انسان خارج بشه ولی در حوزه نظارت و قانون گذاری ( عمدا ملاحضات اخلاقی رو به کار نمیبرم) شاهد نقش موثر تر و فعالیت بیشتری در این حوزه خواهیم بود. در مذاکره هم فعلا نقش انسان پررنگ خواهد بود