همه ما هر روز با حجم وسیعی از اطلاعات گوناگون شامل اخبار و رویدادها و حرف های آشنا و غیربه، تبلیغات، و … روبرو می شویم. قطعا مغز ما توانایی پردازش و تحلیل همه این ها را ندارد و به صورت ناخودآگاه بخشی از آن ها را که ارتباطی با علاقمندی های مان ندارد نادیده می گیرد. با این حال، بخش باقی مانده هنوز هم زیاد است. و سوال مهم این است که چه میزان از آن به شما ربط پیدا می کند و دانستنش برایتان مفید است؟
نسبت سیگنال به نویز،(Signal-to-noise ratio) در الکترونیک، نشاندهنده نسبت اطلاعات مرتبط به اطلاعات بی ربط است.
این نسبت را در بسیاری از موارد و در زندگی روزمره حتی می توان بررسی کرد. برای مثال، در اخباری که از راه های گوناگون به شما می رسد. کدام بخش از آن ها به شما ربط پیدا می کند و باید بدانید و کدام بخش اهمیتی ندارد. البته نکته ی مهم که باید در نظر داشت این است که اغلب بخش های غیرمفید و نامربوط خود را زیر پوشش مطالب مهم و مرتبط پنهان می کنند.
این نسبت را در روابط انسانی هم می توان بررسی کرد.
کدام یک از دوستان و آشنایان و اطرافیان شما، به پیشرفت شما در زندگی کمک می کنند (سیگنال) و کدام ها شما را ناامید، خسته و مضطرب می کنند. خود ما برای چه کسانی سیگنال و برای کدام ها ممکن است نویز باشیم؟ روز Unfriend Day برای این موضوع ایجاد شده است که فرصتی به دست بدهند که ارتباط با دوستان مجازی را که بیشتر نویز هستند تا سیگنال، قطع کرد.
و همینطور در روابط کاری: در جلسات و گفتگو های کاری، چه صحبت هایی مفید و مرتبط با پیشرفت کار (سیگنال) هستند و چه حرف هایی نویز؟ کدام کارمندان یا اعضای تیم کار تیمی و بهره وردی (سیگنال) را تقویت می کنند و کدام ها نویز (تنش و بی مسئولیتی) ایجاد می کنند؟
در مصاحبه با مشتریان احتمالی، بخشی از پاسخ هایی که آنان به سوالات مستقیم و کاربردی می دهند دچار نویز بالا است چراکه آنگونه مصاحبه ها معمولا شرایط و احساسات و موقعیت را در نظر نمی گیرد.
نسبت مناسب را چگونه ایجاد کنید؟
واقعیت این است که نمی توان نویز را به کلی حذف کرد اما باید تلاش کنیم تا آن را به حداقل برسانیم. یک راه حل کلی و عمومی هم برای کاهش نویز در همه جا وجود ندارد. اما می توان با بررسی و پرسیدن سوالات درست و عمقی مانند آنچه که در بالا بیان شد منابع نویز را پیدا کنید و در کاهش آن تلاش کنید.